[RECENZJA] O zagubionych-odnalezionych wieściach, wydartych z czeluści Internetu, czyli "Hashtag" Remigiusza Mroza.

"Codziennie użytkownicy Twittera wysyłają około pięciuset milionów tweetów.

Gdyby nawet kilka z nich pochodziło od osób zaginionych, nigdy byśmy ich nie dostrzegli."

Tym cytatem rozpoczęła się książka Remigiusza Mroza o tytule "Hashtag". Pierwszy raz mam styczność z książką pana Mroza, a autora znam z wywiadu z Jarkiem Kuźniarem w OnetRano. Jeśli ktoś nie zna tego wywiadu, zapodaję link tutaj:

Remigiusz Mróz w #OnetRANO

Ale nie będziemy rozmawiać o autorze, jako o osobie. Tematem przewodnim jest Hashtag, czyli książka, przed której przeczytaniem miałam bardzo mieszane uczucia. I tego ukrywać nie będę. Przeczytałam kilkanaście recenzji książek autora, większość twierdzi, że RemigiuszMrózJestPrzereklamowany albo KsiążkiRemigiuszaMrozaSąZnaneDlategoŻeDużoKasyNaReklamęWkładaJegoWydawnictwo.

Nie mnie to oceniać. Ale rzeczywiście - o tym, że Mróz istnieje, wiedziałam z mediów.

I co z tym Hashtagiem?

Tesa, czyli Teresa (Tesa, bo tak na nią się mówi, poza tym, podobno pierwsze słowo, jakie wypowiedziała, będąc małym bachorkiem, było właśnie Tesa) to kobieta z poważną nadwagą. Studiowała socjologię na Koźmińskim w Warszawie i tam poznała swojego męża, Igora. Tesa miała "romans" z wykładowcą, Krystianem ps. Strach (nie, nie był kryminalistą). Od początku rodzi się zapewne pytanie w czytelnikach: co ten Strachu widział z nieatrakcyjnej studentce, która też była osobą bardzo zamkniętą w sobie? No właśnie...

Strach miał żonę i dziecko. Żona domyślała się o romansie "z grubym baleronem". Wiadome nam jest to, że to nie był jedyny jego skok w bok. 

Pewnego dnia Tesa dostaje dziwną przesyłkę. Nieco zdziwiona idzie do paczkomatu, odebrać pakunek. A tam? Pewien rekwizyt i Hashtag. #apsyda. W dodatku ta wiadomość pojawia się na portalu społecznościowym, jakim jest Twitter. Efektem WOW i wielkiego niedowierzania jest fakt, że ten hasztag pojawia się na kontach osób zaginionych.

W związku z tym Tesa zostaje uwikłana w bardzo bolesną zagadkę. Sprawa dotyczy nie jednej zaginionej, nie dwóch, a kilku osób i to na przestrzeni kilku lat. Kto będzie próbował wrobić Tesę? A może Stracha? Co stanie się z Igorem?

Moje odczucia podczas czytania tej pozycji

Podczas czytania książki Mroza miałam wrażenie, że autor w miarę przemyślał swoją koncepcję. Książka dotyczy nie tylko zagadnień portali społecznościowych, Internetu itp., ale i dziedzin psychologii, psychiatrii czy filozofii, np. Platona. Jedynym zarzutem dla tej książki jest fakt, że miałam wrażenie, że w pewnych momentach w tym utworze panuje chaos. Zakończenie jest nie do przewidzenia, co uważam za zaletę tej książki. Czyta się dobrze. Dla mnie motyw tajemniczej przesyłki trochę podobny był do motywu listu z książki Magdy Rem "Będziesz na to patrzył". Nie wiem, dlaczego tak mi się skojarzyło. :)

Cytaty wybrane:

"Trafiłam kiedyś na socjologiczne opracowanie tego zjawiska. Autor wskazywał, że społeczeństwo staje się wręcz niezdrowo pochłonięte podobnymi sprawami, kiedy chodzi o dziecko lub piękną, młodą dziewczynę i istnieje prawdopodobieństwo, że doszło do przestępstwa. I to ten ostatni element był kluczowy."

"Jestem teraz z kimś, z kim potrafię żyć. (...) A chcę być z kimś, bez kogo nie potrafię."

"Chciałam coś znaczyć. Chciałam zaistnieć. Chciałam stać się idealna.

Śmierć wydawała się doskonałym środkiem do osiągnięcia wszystkich celów. Moje nazwisko pojawiłoby się w mediach, byłabym tematem rozmów wielu ludzi."

"Przypadek to tylko beznadziejne określenie na przyczynę, której się jeszcze nie zna."

"- Ludzie się nie zmieniają (...) Jedynie ich maski niszczeją i zaczynają prześwitywać".

"Skoro nie wiem, co mnie czeka po śmierci, skąd mogę wiedzieć, czy mój świat jest realny? Może stanowi tylko jakąś przejściową formę między istnieniem i nieistnieniem?"