Dlaczego tak mało czytam i piszę?

Wiele osób zadaje sobie pytanie: po co ja udostępniam książki na Instagramie. Kto obserwuje mnie od jakiegoś czasu ten wie, że w kwietniu minie rok, jak zaczęłam publikować wpisy o tej tematyce. W międzyczasie zdążyłam dowiedzieć się, że czytam:

a) nawet fajne książki;

b) książki, które szkodzą (!).

O ewentualności drugiej pisałam już wpis, który został opublikowany w tamtym roku, na blogu. 

Nie będę ukrywać zdziwienia oraz zażenowania głosami, które mówią o tym, jak czytanie książek nam szkodzi. Raczej jestem tego zdania, że ta czynność poprawia nasz zasób językowy. Nieużywany narząd bądź umiejętność umiera. Śmiercią naturalną. Ale niektórym ludziom będzie ciężko to pojąć. Najbardziej śmieszy mnie fakt, kiedy mówi to osoba... „wybitnie wykształcona”. 

Jednak nie tezy o szkodliwości są przedmiotem tego wpisu. Ostatnimi czasy sama zauważyłam, że trochę mniej piszę. Z powodów ściśle osobistych, jak i też nieudanych przedsięwzięć zaniechałam pisanie prozy. Nie lubię sytuacji „gdy ktoś nagle coś, ale później jakby nic”. Nie przekonam się do niektórych kategorii konkursów literackich, coraz mniej biorę udział w takich działaniach. Wolę napisać coś i wysłać do czasopisma literackiego, bowiem w tym procesie od początku jest mi wiadomo, co się stanie z danym tworem mojego pióra.

Dlatego też powstał ten blog – aby nie zatracić umiejętności, które niegdyś posiadłam. One spowodowały, że udało mi się odnieść jakieś osiągnięcia. 

Mam psychozę na punkcie interpunkcji. Nawet nie wiecie, jak bardzo. Zdarzają się takie przypadki, które dogłębnie mnie przerażają. Takim przykładem może być osoba wyżej tytułowana, która nie posiada umiejętności logicznego konstruowania zdań. Zaczynam się wtedy zastanawiać, czy zapłaciła komuś za korektę edytorską. Uwierzcie mi, czasem nawet słyszy się, kto jaki posiada zasób słów. Język mówienia również jest istotny, ale w dzisiejszych czasach (chyba) zaczyna odchodzić do lamusa. A szkoda.

Chciałabym powiedzieć, że jesteś tym, co czytasz. Problem polega na tym, że dzisiaj zazwyczaj się nie czyta. Tym procesem nie nazywajmy przepatrywaniem leadów z artykułów. Naukowo zostało stwierdzone, że większość ludzi sugeruje się właśnie leadem, ażeby stwierdzić, czy chce przeczytać cały tekst. Coraz mniej czyta się ambitnych książek. Dlatego też warto przeczytać jakąkolwiek już książkę.

Dlaczego w takim razie coraz mniej zamieszczam książek na blogu? Albo inaczej: dlaczego w mniejszej częstotliwości udostępniam wpisy? Nie dlatego, że czytam coraz mniej. Nie dlatego, że nie mam nic ciekawego do powiedzenia w tym temacie (a może jednak nie mam?). Dlatego, że zaczynam czytać pozycje znacznie poważniejsze, bardziej wytworne, ale i w tematach, które nie zainteresują każdego. Albo prawie nikogo.

Nie wszystko jesteśmy w stanie zrobić. 

Zauważyłam również, że liczba tak zwanych bookstagramów rośnie w siłę. W jeden dzień przejrzałam kilkadziesiąt NOWYCH kont na Instagramie, które rzekomo zajmuje się książkami. Jednak czy wartościowe są profile, gdzie do zamieszczonej książki dodaje się parozdaniowy wpis? Współczuję tym wszystkim wydawnictwom, które dostają zgłoszenia do jakiejś współpracy od takich osób. 

Współczuję również tym osobom, które nagle zaczęły się na mnie wzorować.

Nawet w tej materii warto robić coś rzetelnie. Po swojemu.

Zdjęcie dla kolorytu tego gorzkiego wpisu.