[RECENZJA ZBIOROWA] Seria Joanny Kruszewskiej - "Nic się nie kończy", "Wszystko się zaczyna".

Jakiż to piękny, słoneczny dzień! I rozpoczęcie nowego semestru w roku akademickim. Bliżej do końca studiów, niż dalej. Nie wiem jeszcze czy powinnam się z tego cieszyć. 

Te książki przeczytałam jakiś czas temu, trochę zapominając o tym, żeby wstawić zdjęcia na Instagrama. Zdjęcia robiłam krótko po dostaniu przesyłki, przeczytałam równie szybko. Dlaczegoż tak się stało? Nie wiem. Czasem się zdarza, zwłaszcza w tym ferworze walki dnia codziennego.

Nic się nie kończy.

Pierwszy raz mam do czynienia z twórczością Joanny Kruszewskiej. Autorka jest absolwentką pedagogiki, ze względu na kierunek jest mi bliska. Właściwie to musiałam poczytać cokolwiek o tej postaci, co mnie nie odsunęło od pomysłu przeczytania jej książek.

Nic się nie kończy. Nigdy nie jest za późno na to, aby żyć chwilą. Swoiste carpe diem.

Rodziną, która jest przedmiotem fabuły, jest rodzina Balickich. Posiadają oni dom z sadem. Któż by nie chciał dzielić takiego losu? Zrywać swoje jabłka, posiedzieć w spokoju od miejskiego zgiełku? Najstarszą z rodziny jest Halina. Halina nie do końca zgadza się z tym, co się dzieje, dlatego też walczy z decyzjami swoich dzieci. Jej wnuczkę spotyka wiele porażek życiowych. Nie każdy lubi zmiany pracy czy zwątpienie w siebie. Pewne wydarzenie przewraca życie tej rodziny. Jak to w życiu bywa... Wiecie co? To są wydarzenia, które często są nieuniknione. Każdy może marzyć. Każdy może coś zmienić w życiu. Niezależnie od wieku. Trzeba tylko chcieć.

 Wszystko się zaczyna. I racja.

Nic nie jest idealne. Wprowadzamy nową postać do drugiej części. Narzeczonego Marty. Związek ten wisi jednak na włosku, pomimo przygotowań do ślubu. Ciężko jest porozumieć się dwóm upartym, zawziętym osobom.

Nikt nie przeżyje życia za kogoś. Trzeba więc wziąć się w garść.

Podobne problemy często dotykają ludzkość, to nieodłączna, nierozerwalna część losu. Nie wszystko musi nam wychodzić. Carpe diem.

Bardzo podoba mi się barwność postaci. Nie można się z nimi nudzić. Nie jest to też przewidywalna powieść. Ani pierwsza ani druga część nie jest monotonną powieścią. Dlaczego nie przeczytać jej jednego wieczoru?